Paaseiland en Pitcairn Island

Paaseiland
Wij naderen Paaseiland ’s-middags tegen vieren, het eiland verschijnt aan de horizon. Eigenlijk zijn het een aantal uitgedoofde vulkanen. Het eiland dankt zijn naam aan het feit dat het door een Nederlandse ontdekkingsreiziger in 1722 op paaszondag werd ontdekt. Het eiland is het meest ge-isoleerde plekje op aarde, het vaste land van Chili ligt 3.500km weg en de dichtsbijzijnde bewoonde wereld is Pitcairn Island op 2000 km. Het eiland is beroemd vanwege de grote stenen figuren, Moai, die over het hele eiland verspreid staan of liggen. De figuren werden opgesteld om de bewoners te beschermen tegen geesten van buiten af. Wij gaan helaas niet aan land, maar maken een rondje om het eiland. Vanaf het schip zijn de stenen beelden met het blote oog en de verrekijker duidelijk te zien, op de foto’s is dat minder. Een prachtig eiland dat in het verleden nog mooier moet zijn geweest, voordat door overbevolking het hele eiland ontbost is. Door ziektes, gebracht door de Europeanen, slavenhandel door Bolivia en Peru en ondervoeding is de bevolking in het midden van 19e eeuw gedecimeerd, van ruim 200.000 binnen 4 jaar naar nog geen 16.000. Vandaag wonen er nog slechts 5.000 mensen op dit mooie, maar afgelegen plekje.
Pitcairn Island
Twee dagen later zien we ’s-morgens vroeg Pitcairn eiland opdoemen. Na de muiterij op de Bounty besloot Fletcher Cristian in januari 1790 op dit eiland met zijn acht mannen aan wal te gaan, samen met zes Tahitiaanse mannen en twaalf vrouwen en een kind. Ze besloten hier te blijven en de Bounty te verbranden om ontdekking te voorkomen. Het eiland bood genoeg voedsel en water en toch ging het mis, ruzie en jaloezie zorgden ervoor dat in 1794 alle Tahitiaanse mannen en vijf van de muiters vermoord waren, onder hen ook Fletcher Christian. Rond 1800 was er nog maar één van de muiters over. Verschillende ingrepen van het Engelse koloniale bestuur hebben ertoe geleid dat het inwonersaantal behoorlijk fluctueerde, vlak voor de tweede wereldoorlog zo’n 225 naar het huidige aantal van tussen de 40 en 50.
Wij gaan weer een rondje eiland maken, maar we stoppen eerst even om de eilanders gelegenheid te geven aan boord te komen om een soort “handycraft” markt op te zetten, het lijkt erop dat ze er allemaal zijn, we hebben er vijfenveertig geteld. Het was flink druk op het ge-improviseerde marktje en er is goed verkocht, vooral T-shirtjes met de opdruk Pitcairn Island of Bounty Island deden het goed ondanks het labeltje “made in China”. Een nazaat van Fletcher Christian geeft een uitleg over het wel en wee van het eiland in het theater van het schip.
Na een uurtje of twee sluit de markt en moet iedereen weer terug naar het eiland. De boot, die hen komt halen heeft verse vis voor ons aan boord. Er worden, voor zover wij kunnen zien, een aantal tonijnen en een grote barracuda bij ons aan boord gebracht. De vissen lagen achter de stuurhut van het bootje, on-gekoeld. We nemen aan dat de eilanders bestellingen hebben geplaatst in Chili en dat wij die voor hen hebben mee genomen, nadat de vissen waren overgeladen werd in een enorm hoog tempo het hele bootje volgeladen met van alles. Aardappels, uien, sinaasappelen, olie, ingevroren pakketten, bier, wijn en veel meer. Toen het bootje volgeladen was gingen er platen over de lading heen en mochten de bewoners voorzichtig op het dek plaats nemen om terug te keren naar hun prachtige “bounty” eiland in de stille Zuidzee.