Valparaiso en Santiago de Chili

Valparaiso en Santiago de Chili
Onze bestemming Valparaiso is de grootste havenstad van Chili, de Chilenen beweren zelfs van Zuid Amerika. Vanaf het schip gezien is het een mooie stad die tegen de heuvels is gebouwd. De stad staat bekend als de ”Parel van de Pacific “en ook wel als “the city of the 42 hills”. De laatste benaming slaat op het feit dat de stad letterlijk tegen de 42 omringende heuvels is aangebouwd en alle straten stijl omhoog lopen. Voor het openbaar vervoer gebruiken ze de “funiculars”, een soort liften, gebouwd tussen 1883 en 1916. Deze liften gaan steil omhoog tegen de heuvels. Wij zijn hier op zondag en dan verandert de binnenstad in één gigantische vlooienmarkt. Voor ons is Valparaiso een springplank naar de hoofdstad van Chili, Santiago de Chili. Een busrit van ongeveer twee uur door eerst het kustgebergte en daarna een tweetal valleien brengt ons in het oude gedeelte van Santiago. De eerste vallei die we passeren is: “Casa Blanco”. Dit is één van de grootste wijn producerende gebieden van Chili. Tot zover je kunt kijken tot in de bergen zie je wijngaarden, wij hebben in Frankrijk nog nooit zulke enorm uitgestrekte wijngaarden gezien. In de tweede vallei zien we geen enkele wijnrank maar wel uitgestrekte gebieden met avocado bomen, citrus plantages, bananenbomen etc.. Chili is de grootste leverancier van vers fruit van de Verenigde Staten en het meeste komt hier vandaan. Dit gedeelte van Chili heeft dan ook een mediterraan / subtropisch klimaat. Voor ons een verademing na alle kou.
Santiago is een ruim opgezette, schone en mooie stad. Zoals gezegd, het is zondag en erg rustig voor een stad van zes miljoen inwoners. Prachtige oude koloniale gebouwen. Het meeste is goed gerestaureerd na de gigantische aardbeving (9 op de schaal van Richter) van een paar jaar geleden. Grappig is dat de overheid obesitas wil aanpakken, veel Chilenen zijn te zwaar. Op zondag zijn letterlijk hele straten (belangrijke doorgaande wegen) voor het verkeer gesloten en mogen hier uitsluitend fietsers en hardlopers op. Onze chauffeur was dit even vergeten en moest een aantal keren een alternatieve route bedenken om ons op de plaats van bestemming te krijgen. Vanuit de “oude stad” gaan we naar het moderne gedeelte met daar als centraal punt de “toren” van ruim drie honderd meter hoog, 75 etages, Wederom, (volgens de gids) het allerhoogste gebouw in Zuid-Amerika. Chauvinisme is ook hier niet vreemd. Via een bijna verplicht bezoek aan de lokale “handycraft” markt,” : kijken, kijken niet kopen, gaan we voor de lunch in een restaurant in het Nationale Park, erg gezellig maar ook erg warm. Via één van de heuvels van waar we een panoramisch uitzicht hebben op de nieuwe stad gaat de route alweer richting Valparaiso en gaan we na twee uur weer aan boord. Chili zit er nog niet helemaal op, we gaan op weg naar Paaseiland dat tot Chili behoort, daarna komt Brits bezit de Pitcairn Islands, de eilanden groep waar de muiters van de Bounty zijn neergestreken. Paaseiland heeft ongeveer 3.000 inwoners, de Pitcairn islands slechts 60. Beide eilanden worden gerekend tot de meest afgelegen eilanden die bewoond zijn.